تدفین
حسن وصیت کرده‌بود که در مسجدالنبی و درکنار قبر پدربزرگش محمد به‌خاک سپرده‌شود.[۵۸] سعید بن عاص فرماندار اموی مدینه در این موضوع مداخله نکرد[۵۹] اما عایشه و مروان بن حکم — که در آن زمان از امارت مدینه عزل شده‌بود[۶۰] — توافق کردند که مانع شوند حسین این کار را انجام دهد (بعضی منابع حاکی از رضایت عایشه و سرسختی مروان هستند.)[۶۱] مروان قسم یاد کرد که به‌علت دفن‌کردن عثمان در بقیع نخواهد گذاشت حسن در کنار محمد دفن شود. حسین به اتحادیهٔ قریش (حلف الفضول) شکایت کرد و خواستار احقاق حقوق بنی‌هاشم در برابر بنی‌امیه شد.[۶۲] چیزی نمانده‌بود که بر سر این مسئله لشکرکشی آغاز شود. حسن وصیت کرده‌بود که درصورت مخالفت دیگران، می‌تواند در بقیع دفن شود. ابوهریره و محمد حنفیه و دیگران،[۶۳] حسین را متقاعد کردند که بهترین کار دفن حسن در بقیع در کنار مادرش است.[۶۴] نماز میت را سعید بن عاص برپا داشت. معاویه به‌خاطر پافشاری مروان در عدم‌دفن حسن در کنار محمد، به وی حکم امارت دوبارهٔ مدینه را اعطا کرد. محل دفن حسن مکانی زیارتی به‌خصوص برای شیعیان گردید و گنبدی بزرگ بر فراز آن ساخته شد. اما این گنبد دو بار توسط وهابیان در سال‌های ۱۸۰۶ و ۱۹۲۷ میلادی تخریب گردید
[ بازدید : 114 ] [ امتیاز : 0 ] [ نظر شما : ]
